Wij zijn een club met een groot hart voor onze leden. Spijtig genoeg nemen er af en toe leden ongepland afscheid van ons.
Zwemmer – Hoofdtrainer
Ronny Luyten
Op donderdagavond 2 juli 2020, is “onze Ronny” onverwacht overleden tijdens een fietstochtje. Wij zijn allemaal overweldigd door het verlies. We verloren onze hoofdtrainer, een vaderfiguur voor de vele sporters, een monument in de zwemsport, een trouwe vriend en een prachtige gedreven man met een onuitputtelijke hoeveelheid passie. We gaan je enorm hard missen Ronny
Liefste Ronny
Ronny, het is waanzin om te beseffen dat je geen van ons meer trainingsadvies of levenslessen gaat kunnen bijbrengen. Geen gezwans meer langs de kant of gezwoeg in het bad onder leiding van jou. Graag zouden we even willen stilstaan bij je 37 jaar durende zwemcarrière.
Op je 17de sloot je je aan bij OLMA en al snel groeide je uit tot een competitiezwemmer. Je was natuurlijk ne stoere gast, een goede zwemmer en wist wat doorbijten was. Jij behoorde tot die groep elite-zwemmers die met de 100 meter crawl onder de minuut zwom.
De jonge zwemmers van toen keken naar je op en dat is nadien nooit meer verandert.
Niet alleen je atletische prestaties werden opgemerkt. Toen Arlette de weg naar het zwembad vond, maakte dat blijkbaar een grote indruk op de andere mannelijke atleten.
Het was bij jullie echt een familiegebeuren zo werd je moeder, Alda, voorzitster van de zwemclub. Een rol die ze zou blijven vervullen tot de oprichting van KST.
Op 20-jarige leeftijd startte je je trainerscarrière als lesgever in de zwemschool. Je was fantastisch met kleine kinderen in het water. Op 23 jarige leeftijd begon je training te geven aan de competitiezwemmers.
Naast de coaching bleef je ook zelf je eigen sportieve prestaties verbeteren. De Oosterschelde solo heen en terug zwemmen, goed voor 32km. Het liet een enorme indruk op je na. Maar dit gevoel van overwinning wou je niet voor jezelf houden. Een paar jaar later deed je diezelfde overtocht nog eens over, maar dit maal in een aflossing, samen met Ronny De Ceulaer en Gerd Rymen. Toen de 16 jarige Gerd, op het einde van de 32 km het wat moeilijk kreeg, zwom je in zijn plaats – nooit te veel – zo zat je in elkaar.
Uiteindelijk nam jij het roer over van de Oost-Duitse Iris als hoofdtrainer van OLMA, jouw stijl was compleet anders dan de militaire drill van Iris – tot opluchting van de vele zwemmers.
Midden jaren 90 viel TZV, de opdat moment andere Turnhoutse zwemclub, zonder hoofdtrainer. Dus nam je deze taak er ook maar even bij en zo kwamen de zwemmers van beide clubs niets tekort. In 1997 behaalde je je Trainer A diploma.
Jij was één van de voorlopers die het potentieel zag in een ééngemaakte Turnhoutse club – vooral voor de zwemmers dan, want meer water kon de prestaties alleen maar verbeteren.
Die droom werd uiteindelijk werkelijkheid in 2009 bij de oprichting van KST. KST moest nieuwe kansen creëren voor de zwemmers. Jij wist dat er een gevaar bestond dat de som van twee clubs niet automatisch een verdubbeling van de hoeveelheid zwemwater zou betekenen. Je zette je dus mee aan de onderhandelingstafel om te bekomen dat 1 + 1, 3 werd. Daar dragen we 10 jaar later nog steeds de vruchten van.
Als hoofdtrainer wist jij de grens te bewaken tussen het streng zijn en het familiaire. Je maakte geen onderscheid tussen je zwemmers en gaf hen de ruimte om hun eigen talenten te ontdekken. Voor elke wedstrijd vertelde je hen nog even waar ze op moesten letten en na de wedstrijd was je er om successen te vieren en tegenslagen te verwerken. Je had je vaste tactiek om na elke wedstrijd de zwemmer eerst iets positief te zeggen, nadien iets corrigerend en om af te sluiten met terug iets positief.
Als trainer was je een vader voor elke zwemmer: streng maar rechtvaardig en zalvend. Je was ervan overtuigd dat elke zwemmer zijn eigen techniek diende te ontdekken en het de taak van de trainer was om de zwemmer daarbij te begeleiden.
Je kende elke zwemmer zijn sterktes en zwaktes. Zolang jij en de zwemmer wisten wat die waren moest dat niet telkens herhaald worden. Zonder woorden zei je daardoor heel veel. Om de trainingen in goede banen te leiden, leidde je zelf ook keer op keer je hulptrainers op.
KST kreeg geen evidente start. Het nieuwe zwembad wilde niet mee en de ene sluiting volgde de andere op, maar je gaf niet op. Op zoek naar trainingswater doorkruisten we de hele provincie, we gingen het zelfs tot in Eindhoven zoeken. Ondanks de tegenslagen bleef de club bestaan.
Toen we dan uiteindelijk terug naar Turnhout mochten werd het tijd om opnieuw zomerstages in te richten en mee te doen aan de grotere wedstrijden. Vorig jaar nog hadden we afvaardiging in alle grote wedstrijden in België. Zo was er ook het moment met Gert die de 22 km open water zwom op het Ijsselmeer, dit had je in ’97 met Wout op zijn 25km open water BK ook al eens mogen meemaken.
De dag van het Ijsselmeer zat jij op de boot die Gert begeleidde jullie waren met de boten nog niet de geul uit dat je besefte dat het misliep, een probleem met de motor die niet afkoelde, de boot viel stil. ’s Avonds vertelde je uitgebreid en overenthousiast dat je als kapitein de man van de boot het commando had gegeven om terug naar de haven te varen, daar op zoek gaand naar een vervangboot, nadien ging je fullspeed terug op zoek naar je zwemmer. De mensen die mee volgden via tracking van de boot konden totaal niet volgen, maar jij had ’s avonds wel een geweldig verhaal.
De laatste zomerstages waren de opbouw voor de kers op de taart, mee te kunnen doen aan het Belgisch Kampioenschap, Belgisch Jeugdkampioenschap, de Vlaamse Zomer en de Provinciale Kampioenschappen. Door jouw aandrijvende kracht werd er zowel een groepsgevoel gecreëerd onder de zwemmers als tussen de ouders, wat de ellelange wedstrijden alleen maar plezanter maakten.
Tijdens de zomerstages leerden de zwemmers je ook nog altijd beter kennen en jij de zwemmers. Zo stond je exact twee jaar geleden deze periode met je handen in je haar. We waren met zwemmers afgezakt naar een hoogteparcours en onze jongste zwemmer durfde niet meer voor of achteruit. Een schoon staaltje geduld, aanmoedigende en troostende woorden om hem nadien in je armen te sluiten. Een ideale manier om jezelf als coach te trainen.
Dat de zwemmers je waardeerden, kon je wel zien aan hun prachtige cadeaus zo kreeg je een originele Tsjechische tuinkabouter en wat dan gesproken van die unieke boxershort. Je was een geweldige man die zich wegcijferde voor iedereen, als je zelf met iets zat liet je dat niet direct blijken.
Het is niet te beschrijven wat een indruk je op ons hebt achtergelaten, te neergeslagen en overweldigd door het verlies sijpelde het nieuws vorige donderdag bij ons binnen. We verloren onze hoofdtrainer, een vaderfiguur voor de vele zwemmers, een monument in de zwemsport, een trouwe vriend en een prachtige gedreven man met een onuitputtelijke hoeveelheid passie. We gaan je enorm hard missen Ronny. Het voelt alsof je er volgende training gewoon weer zal staan, maar dat zal niet gebeuren. De lessen die je ons geleerd hebt, de herinneringen, die blijven van ons, voor altijd.
De bodem lijkt voor ons nu zo diep en het enige wat we kunnen doen is blijven zwemmen met jouw in onze gedachten.
Bedankt voor alles.
Zwemmer – Trainer – Bestuurslid
Roel Stappaerts
Met spijt in ons hart, brengen we jullie op de hoogte dat Roel Stappaerts op dinsdagavond, 19 november 2019, overleden is.
Roel begon als jonge zwemmer bij OLMA. Nadien sloot hij zich aan bij TZV, waar hij het grootste deel van zijn carrière als actief zwemmer doorbracht. In “Het Kursaal” heeft hij vele uren versleten, verschillende zwemstages en 24-uren mogen meemaken. Bij TZV heeft hij Ellen, zijn jeugdliefde, leren kennen. Roel maakte zelfs deel uit van een onklopbare aflossingsploeg op vele zwemwedstrijden. Hij heeft beide clubs zien samenkomen tot KST in het stadspark. Na zijn studies begon Roel training te geven aan de zwemschool. Hij heeft vele huidige competitiezwemmers schoolslag geleerd. Roel werd jeugdsport-coördinator en behaalde het VTS initiator diploma. Hij engageerde zich als trainer binnen de competitie en sloot zich aan bij het bestuur van de club als secretaris.
Als gewaardeerd bestuurslid van KST was Roel een trouwe vrijwilliger bij al onze activiteiten, wedstrijden, spaghetti-avonden, zwemstages, stadsparkfeesten,…
Tijdens de jaren dat KST zonder water zat, omdat het zwembad gesloten was, zocht hij mee naar alternatieven.
Als secretaris zorgde hij voor de verzekeringsdossiers en opvolging van lopende dossiers, de ledenadministratie, goedkeuring van de licenties, de papieren voor het ziekenfonds en gaf hij logistieke ondersteuning bij de planning van de zomerstages en volgde de opleiding tot Aanspreekpunt Integriteit.
Tijdens de vakantie maakte hij de jaarkalenders op en zorgde voor de aanvragen met het zwembad, zodat iedereen steeds kon zwemmen.
Roel zorgde voor de subsidiedossiers: één bij Stad Turnhout en één voor het jeugdfonds.
Door de inzet van Roel behaalde de club een “bronzen druppel” bij het Jeugdfonds. Mede door zijn inzet werd KST sportclub van het jaar 2016.
Roel is nooit gestopt met zwemmen. Hij maakte deel uit van de “SV” groep (sportzwemmers volwassenen).
Twee weken geleden trouwden Roel en Ellen in het bijzijn van hun drie kinderen, Kobe, Ruben en Elise, familie en vrienden.
Na een oneerlijke strijd tegen kanker moeten we helaas afscheid van hem nemen. We wensen Ellen, Kobe, Ruben, Elise en de familie heel veel sterkte in deze moeilijke periode. Wij gaan Roel ontzettend missen als vriend, bestuurslid, vrijwilliger, trainer en zwemmer.
Liefste Roel
Binnen de zwemclub hebben wij het geluk gehad om Roel te zien opgroeien van kleine jongen die wilde leren zwemmen tot lesgever, trainer en een actief bestuurslid.
Het eerste waar we aan denken is natuurlijk hoe hij was als zwemmer. Ronny onze hoofdtrainer beschreef het als volgt:
Hey Roel,
Ik zie je nog binnenkomen in het kursaal met je broer om te starten in de zwemschool bij OLMA, een tijdje later maakte je de overstap naar TZV om daar verder te gaan als competitiezwemmer. Onze paden kruisten elkaar al snel terug wanneer ik training ben beginnen geven aan de beste zwemmers van OLMA en TZV.
Je kon jezelf zo dikwijls ergeren aan de gebroeders Baelus wanneer ze het tempo in de baan, zelfs bij een rustige training, weer aan het opdrijven waren.
Je uitgesproken mening kwam terug in je zwemmen wanneer iedereen links een keerpunt nam dan nam jij het rechts omdat het je beter lag, zei je dan.
Je zette altijd 100% in zowel bij de trainingen als op de wedstrijden en dit trok je later ook door in het lesgeven in de zwemschool.
Je was op de hoogte van alle sporten en kon uren discussiëren over hoe Club Brugge weer aan het sukkelen was.
Ik zal deze gesprekken missen, het ga je goed Topkerel
Groeten van je Trainer Ronny
Het Kursaal was zijn tweede thuis en of die fles kursaalwater nog bestaat daar hebben we geen idee van. We weten wel dat Roel er fantastische tijden heeft beleefd. Tijdens de 24 uur gaan slapen in het kot voor de werkmannen, achter het Kursaal, de vele zwemstages, open water wedstrijden…. Het Kursaal was dan ook de plek waar het voor Roel en Ellen allemaal begon.
Maar kleine jongens worden groot en zo kwam Roel als trainer te staan naast de mensen die hem hadden leren zwemmen.
Roel was een gepassioneerde en veeleisende trainer. Van de sterkste zwemmers verwachtte hij volledige inzet en als dat niet zo was, liet hij goed genoeg blijken dat hij er niet mee gediend was. Hij besefte ook dat niet alle zwemmers het even gemakkelijk hadden om op te boksen tegen de sterksten en die zwemmers stak hij een hart onder de riem en gaf net dat extra beetje aandacht om hen te blijven motiveren.
Roel vond het zijn plicht om mee in het bestuur te stappen. Hij was heel bewust van de moeite die andere mensen in zijn zwemcarriere hadden geïnvesteerd en hij wou graag een stukje teruggeven.
Roel was heel hulpvaardig, maar kende zijn beperkingen. Als afgestudeerd burgerlijk ingenieur wist hij dat hij niet heel praktisch aangelegd was. Hij zei toen: “ik wil wel helpen, maar je moet wel zeggen wat ik moet doen he”. Er is nooit iemand gewond geraakt als Roel meehielp, want hij kon opdrachten die hij soms niet altijd even goed begreep, wel enorm goed uitvoeren.
Roel was een man vol passie voor de verantwoordelijkheden die hij droeg.
Hij was enorm correct in het uitvoeren van zijn taken. De beste manier om Roel boos te krijgen was dan ook door onduidelijk te zijn in je verwachtingen. Op de stadsparkfeesten hielp hij daarom bewust in de smoutebollenkraam. Geen klanten die niet goed wisten wat ze wilden. Zeven bollen met suiker en verder geen discussie.
Lieve Roel, we gaan je ontzettend missen als vriend, bestuurslid, vrijwilliger, trainer en zwemmer – bedankt voor alles!